 | Strona: 1 / 1 strony: [1] |
Leki na podtrzymanie ciąży |  |
| | | | Tabaluga71 | 26.03.2008 09:36:51 | 
Grupa: Administrator 
Posty: 2686 #88110
Od: 2008-2-14
| Duphaston
Skład i postać farmaceutyczna
Tabletki powlekane
Każda tabletka zawiera 10 mg mikronizowanego dydrogesteronu
Jedna tabletka zawiera 10 mg dydrogesteronu (9 beta, 10 alfa-pregna-4,6-dien-3,2dion). Oprócz tego tabletka zawiera laktozę, skrobię kukurydzianą, metylohydroksypropylo celulozę, bezwodną krzemionkę koloidalną, stearynian magnezu, barwnik Opadry® Y 1-7000 (E171).
Działanie
Zawarty w tabletkach dydrogesteron jest aktywnym po podaniu doustnym progestagenem wywołującym przemianę wydzielniczą śluzówki macicy poddanej uprzednio działaniu estrogenów. Nie wykazuje przy tym aktywności estrogenowej, androgenowej, nie ma działania termogennego, anabolicznego ani mineralo i glukokortykoidowego.
Wskazania terapeutyczne
1. W połączeniu z estrogenem jako zastępcze leczenie hormonalne dolegliwości związanych z wystąpieniem menopauzy lub po operacyjnym usunięciu jajników.
2. W przypadkach podejrzenia lub stwierdzenia niedoborów endogennego progesteronu oraz tam gdzie wykazano klinicznie specyficzne działanie dydrogesteronu:
• bolesne miesiączkowanie
• zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS)
• endometrioza
• wtórny brak miesiączki
• nieregularne cykle miesiączkowe
• czynnościowe krwawienia maciczne
• poronienie nawykowe i zagrażające na tle stwierdzonego niedoboru progesteronu
• niepłodność związana z niedomogą lutealną
Przeciwwskazania
Jak ma to miejsce w przypadku wszystkich progestagenów, Duphaston® nie powinien być stosowany jeżeli zostaną stwierdzone:
• Nieprawidłowe krwawienia maciczne o nieznanej etiologii, ciężkie zaburzenia funkcji wątroby - guzy wątroby (istniejące lub w wywiadzie), zespół Dubin Johnsona, zespół Rotora.
• Zaburzenia, na których wystąpienie lub nasilenie jest następstwem podania hormonów płciowych. Należą do nich: nasilony świąd, żółtaczka zastoinowa, opryszczka ciężarnych, porfiria i otoskleroza.
• Nadwrażliwość na dydrogesteron i/lub którykolwiek ze składników leku.
Ostrzeżenia specjalne i zalecane środki ostrożności
Niekiedy w czasie leczenia może pojawić się krwawienie międzymiesiączkowe, któremu można zapobiegać zwiększając dawkę.
Jako generalną zasadę przyjmuje się fakt iż hormonalne leczenie zastępcze nie powinno być prowadzone dłużej niż rok bez ogólnego badania lekarskiego i ginekologicznego. W przypadku wystąpienia nieprawidłowych krwawień z macicy zaleca się dokładną diagnostykę. W przypadku stosowania w poronieniu zagrażającym i nawykowym należy określić żywotność płodu a następnie, w czasie trwania terapii, monitorować stan płodu. Stosowanie progestagenów u pacjentek w wieku okołomenopauzalnym może maskować początek menopauzy (wystąpienie nieregularnych cykli miesiączkowych).
Ciąża i laktacja.
Do chwili obecnej nie istnieją dowody na to, iż stosowanie dydrogesteronu w czasie trwania ciąży jest przeciwwskazane.
Dydrogesteron wydzielany jest z mlekiem matki.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
Nie stwierdzono niekorzystnego wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
Interakcje
Nie są znane przypadki interakcji dydrogesteronu z innymi lekami.
W przypadku stosowania dydrogesteronu łącznie z estrogenami leczenie należy przerwać jeżeli wyniki badań świadczą o upośledzeniu funkcji wątroby, występują objawy choroby zatorowo-zakrzepowej lub gdy pojawi się nagły wzrost ciśnienia tętniczego krwi.
Dawkowanie
Lek przyjmuje się doustnie.
Duphaston® zaleca się dawkować w poniżej podany sposób. Dawkowanie leku ustala się indywidualnie w zależności od stopnia nasilenia leczonych zaburzeń oraz odpowiedzi terapeutycznej.
1. Hormonalna terapia zastępcza:
- w połączeniu z estrogenem podawanym w sposób ciągły 1 tabletka Duphaston® 1 lub 2 razy dziennie przez 14 ostatnich dni w cyklu 28 dniowym lub w sposób ciągły.
- w połączeniu z estrogenem podawanym w sposób cykliczny 1 tabletka Duphaston® dziennie przez 12-14 ostatnich dni cyklu
2. Podejrzenie lub stwierdzenie niedoboru endogennego progesteronu oraz przypadki w których wykazano klinicznie skuteczność dydrogesteronu.
- Bolesne miesiączkowanie:
1 tabletka Duphaston® 1-2 razy dziennie od 5 do 25 dnia cyklu miesiączkowego.
- Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS):
1 tabletka Duphaston® 2 razy dziennie od 11 do 25 dnia cyklu miesiączkowego.
- Endometrioza:
1 tabletka Duphaston® 2 do 3 razy dziennie od 5 do 25 dnia cyklu miesiączkowego lub w sposób ciągły
- Krwawienia czynnościowe z dróg rodnych (w celu zatrzymania krwawienia):
1 tabletka Duphaston® 2 razy dziennie przez 5 do 7 kolejnych dni.
- Krwawienia czynnościowe z dróg rodnych (w celu ich zapobieżeniom):
1 -2 tabletek Duphaston® dziennie od 11 do 25 dnia cyklu.
- Wtórny brak miesiączki:
w połączeniu z estrogenem podawanym od 1 do 25 dnia, 1 tabletka Duphaston® 2 razy dziennie od 11 do 25 dnia cyklu.
- Nieregularne cykle miesiączkowe:
1 -2 tabletek Duphaston® dziennie od 11 do 25 dnia cyklu.
- Poronienie zagrażające:
Początkowo 4 tabletki Duphaston® 10mg , następnie 1 tabletka Duphaston® 10mg co 8 godzin do ustąpienia objawów1,2. W przypadku nawrotu lub utrzymywania się objawów poronienia zagrażającego należy zwiększyć dawkę o 1 tabletkę Duphaston® 10mg co 8 godzin. Skuteczna dawka leku powinna zostać utrzymana przez tydzień od ustąpieniu objawów a następnie stopniowo zmniejszana. W przypadku nawrotu objawów należy od razu zastosować dawkę skuteczną.
- Poronienie nawykowe:
2 razy dziennie 1 tabletka Duphaston® 10mg do 20 tygodnia ciąży. Następnie należy stopniowo zmniejszać dawkę. Zaleca się rozpoczęcie terapii przed zapłodnieniem. W przypadku wystąpienia objawów poronienia zagrażającego lek należy dawkować jak w przypadku poronienia zagrażającego.
- Niepłodność:
1 tabletka Duphaston® dziennie od 14 do 25 dnia cyklu. Leczenie powinno być kontynuowane przez co najmniej 6 kolejnych miesięcy. W przypadku pojawienia się ciąży zalecane jest kontynuowanie terapii przez pierwsze miesiące jej trwania przy użyciu dawek takich jak przy poronieniu nawykowym.
Przedawkowanie
Dydrogesteron jest substancją o bardzo niskiej toksyczności.
W przypadku przedawkowania teoretycznie mogą wystąpić mdłości, wymioty, nadmierna senność oraz zawroty głowy. Nie istnieją doniesienia o objawach chorobowych powstałych w wyniku przedawkowania.
Nie istnieje specyficzne antidotum i ewentualne leczenie po przedawkowaniu leku powinno być objawowe.
Działania niepożądane
W nielicznych przypadkach w trakcie leczenia mogą pojawić się krwawienia międzymiesiączkowe. Można temu zapobiec zwiększając dawkę dydrogesteronu. Inne działania niepożądane związane ze stosowaniem progestagenów, mogą pojawić się także podczas leczenia Duphastonem®. Należą do nich: plamienia, zmiana objętości krwi traconej w czasie menstruacji, mdłości i wymioty, wzdęcia, świąd, alergiczne reakcje skórne, bóle głowy w tym także typu migrenowego, zmiany libido, zmiany w parametrach funkcji wątroby (rzadko).
| | | | | Electra | 16.04.2024 19:42:28 | 
 |
| | | | | Tabaluga71 | 26.03.2008 09:41:28 |
Grupa: Administrator
Posty: 2686 #88114
Od: 2008-2-14
| Luteina
Preparat Luteina(progesteron mikronizowany) dostępny jest w dwóch postaciach farmaceutycznych: tabletki dopochwowe i tabletki podjęzykowe.
LUTEINA PODJĘZYKOWA - CHARAKTERYSTYKA ŚRODKA FARMACEUTYCZNEGO
2. Skład jakościowy i ilościowy substancji czynnej
Tabletka zawiera 50mg progesteronu
3. Postać farmaceutyczna
Tabletki podjęzykowe, podzielne, zawierające 50 mg mikronizowanego progesteronu.
4. Szczegółowe dane kliniczne
4.1. Wskazania do stosowania
Stany niedoboru endogennego progesteronu pod postacią zaburzeń cyklu miesiączkowego, bolesnego miesiączkowania,cykli bezowulacyjnych, zespołu napięcia przedmiesiączkowego, czynnościowych krwawień macicznych.
Endometrioza
Zapłodnienie in vitro
Niepłodność związana z niedomogą lutealną
Poronienia nawykowe i zagrażające na tle niedoboru progesteronu
Niewydolność fazy lutealnej okresu przedmenopauzalnego
Hormonalna terapia zastępcza
(Progesteron jest stosowany u kobiet po menopauzie z zachowaną macicą,
otrzymujących hormonalna terapię zastępczą, celem ochrony endometrium)
Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie progesteronu powinno być każdorazowo ustalane indywidualnie w zależności od wskazań oraz odpowiedzi terapeutycznej.
W zaburzeniach cyklu miesiączkowego i zespole napięcia przedmiesiączkowego podjęzykowo 50 mg progesteronu 3- 4 x dziennie lub dopochwowo 25-50 mg 2 x dziennie w drugiej fazie cyklu miesiączkowego (naturalnego lub odtworzonego) przez 10-12 dni.
W zaburzeniach cyklu miesiączkowego, zespole napięcia przedmiesiączkowego leczenie progesteronem kontynuuje się przez 3-6 kolejnych cykli.
W hormonalnej terapii zastępczej w połączeniu z estrogenami 50 mg progesteronu podjęzykowo 3-4 x dziennie lub dopochwowo 25-50 mg progesteronu 2 x dziennie w terapii sekwencyjnej od 15 do 25 dnia cyklu lub w terapii ciągłej co 2 - 3 dni.
W próbie progesteronowej we wtórnym braku miesiączki progesteron podaje się podjęzykowo w dawce 50 mg 3-4 x dziennie lub dopochwowo 50 mg 2 x dziennie przez 5-7 dni. Krwawienie powinno wystąpić w ciągu 7-10 dni od zaprzestania podawania progesteronu.
W leczeniu czynnościowych krwawień z dróg rodnych 50 mg progesteronu podjęzykowo 3-4 x dziennie lub dopochwowo 50 mg 2 x dziennie przez 5-7 dni. Leczenie należy kontynuować przez kolejne 2-3 miesiące od 15 do 25 dnia cyklu.
W poronieniach nawykowych i zagrażających, cyklach bezowulacyjnych i indukowanych 100 mg progesteronu podjęzykowo 3-4 x dziennie lub dopochwowo 50-150 mg progesteronu 2 x dziennie.
W przypadku poronień nawykowych suplementację progesteronu należy rozpocząć w cyklu, w którym planowane jest zajście w ciążę, a nawet wcześniej. Należy ją kontynuować nieprzerwanie do ok. 18 - 20 tygodnia ciąży.
W programach zapłodnienia in vitro 100-150 mg progesteronu podjęzykowo 3-4 x dziennie lub dopochwowo 150-200 mg 2 x dziennie.
LUTEINA DOPOCHWOWA - CHARAKTERYSTYKA ŚRODKA FARMACEUTYCZNEGO
Wskazania do stosowania
Stany niedoboru endogennego progesteronu pod postacią zaburzeń cyklu miesiączkowego, bolesnego miesiączkowania,cykli bezowulacyjnych, zespołu napięcia przedmiesiączkowego, czynnościowych krwawień macicznych.
Endometrioza
Zapłodnienie in vitro
Niepłodność związana z niedomogą lutealną
Poronienia nawykowe i zagrażające na tle niedoboru progesteronu
Niewydolność fazy lutealnej okresu przedmenopauzalnego
Hormonalna terapia zastępcza
(Progesteron jest stosowany u kobiet po menopauzie z zachowaną macicą,
otrzymujących hormonalna terapię zastępczą, celem ochrony endometrium)
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie progesteronu powinno być każdorazowo ustalane indywidualnie w zależności od wskazań oraz odpowiedzi terapeutycznej. W zaburzeniach cyklu miesiączkowego, bolesnym miesiączkowaniu, zespole napięcia przedmiesiączkowego, niewydolności fazy lutealnej okresu przedmenopauzalnego dopochwowo 25 - 50 mg progesteronu 2 x dziennie w drugiej fazie cyklu miesiączkowego (naturalnego lub odtworzonego) przez 10-12 dni.
W zaburzeniach cyklu miesiączkowego, bolesnym miesiączkowaniu, zespole napięcia przedmiesiączkowego leczenie progesteronem kontynuuje się przez 3-6 kolejnych cykli.
W niewydolności fazy lutealnej okresu przedmenopauzalnego leczenie progesteronem należy prowadzić do wystąpienia menopauzy.
W hormonalnej terapii zastępczej w połączeniu z estrogenami 25 - 50 mg progesteronu dopochwowo 2 x dziennie w terapii sekwencyjnej od 15 do 25 dnia cyklu lub w terapii ciągłej co 2 - 3 dni.
W próbie progesteronowej we wtórnym braku miesiączki progesteron podaje się dopochwowo w dawce 50 mg 2 x dziennie przez 5-7 dni. Krwawienie powinno wystąpić w ciągu 7-10 dni od zaprzestania podawania progesteronu
W leczeniu czynnościowych krwawień z dróg rodnych 50 mg progesteronu dopochwowo 2 x dziennie przez 5-7 dni. Leczenie należy kontynuować przez kolejne 2-3 miesiące od 15 do 25 dnia cyklu 25-50 mg progesteronu 2 x dziennie dopochwowo.
W endometriozie 50 - 100 mg progesteronu 2 x dziennie dopochwowo w terapii ciągłej przez okres 6 miesięcy.
W poronieniach nawykowych i zagrażających, cyklach bezowulacyjnych i indukowanych dopochwowo 50 - 150 mg progesteronu 2 x dziennie.
W przypadku poronień nawykowych suplementację progesteronu należy rozpocząć w cyklu, w którym planowane jest zajście w ciążę, a nawet wcześniej. Należy ją kontynuować nieprzerwanie do ok. 18 - 20 tygodnia ciąży.
W programach zapłodnienia in vitro 150-200 mg progesteronu 2 x dziennie dopochwowo.
Suplementację progesteronu kontynuuje się w pełnej dawce nieprzerwanie do 77 dnia po transferze zarodka.
Zakończenie terapii powinno następować poprzez stopniową redukcję dawki.
źródło;int | | | | | Tabaluga71 | 26.03.2008 09:43:25 |
Grupa: Administrator
Posty: 2686 #88116
Od: 2008-2-14
| Prednizon i aspiryna w leczeniu kobiet z nawykowymi poronieniami o nieznanej przyczynie, u których stwierdzono obecność autoprzeciwciał
Streszczenie: Przyczyna około 60% nawykowych poronień nie jest znana. Są one częstym objawem wielu chorób autoimmunologicznych, z toczniem rumieniowatym układowym (SLE) na czele. Wykazano, że obecność antykoagulantu toczniowego wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nawykowych poronień u kobiet zarówno chorych na SLE, jak i zdrowych (p.także Med.Prakt. 5/97, s. 41 - przyp. red.). Również obecność innych autoprzeciwciał sprzyja poronieniom.
U kobiet ciężarnych, u których występują autoprzeciwciała, stosuje się prednizon i aspirynę w celu zapobiegania poronieniom. Dotychczas nie ustalono optymalnego sposobu leczenia kobiet nie spełniających kryteriów rozpoznania SLE. Dlatego przeprowadzono badanie mające na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa stosowania prednizonu i aspiryny w czasie ciąży u tych kobiet. Badanie objęło 773 mieszkanki Kanady w wieku 18-39 lat, u których wystąpiły co najmniej 2 poronienia przed 32. tygodniem ciąży. U wszystkich kobiet stwierdzono co najmniej dwukrotnie nieprawidłowy wynik przynajmniej jednego z następujących 6 oznaczeń: przedłużony czas tromboplastyny częściowej po aktywacji (aPTT), obecność antykoagulantu toczniowego lub przeciwciał przeciwjądrowych, anty-DNA, przeciwko limfocytom w klasie IgM oraz antykardiolipinowych w klasie IgG. Te badania wykonywano przed włączeniem pacjentki do badania oraz w 8. i 28. tygodniu ciąży, a także po porodzie. Wykluczono zaburzenia hormonalne oraz nieprawidłowości anatomiczne i genetyczne jako przyczyny poronień. Żadna z kobiet nie spełniała kryteriów rozpoznania SLE według Amerykańskiego Towarzystwa Reumatologicznego. Kryteriami wykluczającymi z udziału w badaniu były: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroba wrzodowa w ostatnich 3 latach, nie leczona gruźlica oraz leczenie kortykosteroidami w okresie poprzedzającym kwalifikację. Spośród 773 kobiet w latach 1988-1994 zaszło w ciążę 385. Losowo utworzono z nich 2 grupy:
1) otrzymującą placebo (n = 101),
2) leczoną aspiryną w dawce 100 mg/d oraz prednizonem w dawce 0,8 mg/kg/d (maks. 60 mg) przez pierwsze 4 tygodnie, a następnie w dawce 0,5 mg/kg/d (maks. 40 mg) do czasu poronienia lub porodu (n = 101).
Pierwotnym punktem końcowym badania było urodzenie noworodka, który był zdolny przeżyć przynajmniej 7 dni. U matek oceniano częstość występowania skutków niepożądanych stosowanych leków. Zdrowe dzieci urodziło 66 (65%) kobiet leczonych aspiryną i prednizonem oraz 57 kobiet (56%) otrzymujących placebo. Różnica między grupami nie była znamienna statystycznie (p = 0,19). Nie stwierdzono różnic między grupami pod względem masy urodzeniowej noworodków i częstości występowania u nich wad wrodzonych lub zakażeń. Jednak dzieci matek leczonych prednizonem i aspiryną znamiennie częściej wymagały obserwacji w oddziale intensywnej opieki (p <0,001). Porody przedwczesne, przeważnie między 32. a 38. tygodniem ciąży, występowały częściej w grupie kobiet przyjmujących prednizon i aspirynę niż u otrzymujących placebo (62% vs. 12%; p <0,001). Częstość poronień i porodów przedwczesnych nie zależała od rodzaju autoprzeciwciał, jakie stwierdzano u matki. Skutki uboczne leczenia występowały częściej u kobiet leczonych prednizonem i apiryną.
Do najczęstszych należały nadciśnienie tętnicze (13% vs. 5%; p = 0,05) i cukrzyca ciężarnych (15% vs. 5%; p = 0,02).
Na podstawie uzyskanych wyników autorzy wyciągnęli wniosek, że u kobiet z nawykowymi poronieniami i obecnością autoprzeciwciał bez objawów choroby autoimmunologicznej stosowanie prednizonu i aspiryny w czasie ciąży nie wpływa na częstość porodów zakończonych urodzeniem zdrowych dzieci, natomiast zwiększa ryzyko wystąpienia porodu przedwczesnego.
Opracowała dr med. Anetta Undas
Komentarz: Nie ma sensu podawać prednizonu z aspiryną kobietom z nawykowymi poronieniami, u których stwierdza się obecność jakiegoś autoprzeciwciała - to podstawowy wniosek wypływający z przedstawionego artykułu. Próba takiego "jednolitego" podejścia budzi w 1998 roku co najmniej zdziwienie. Dopiero wnikliwa analiza tekstu przynosi kluczową informację: badania prowadzono pomiędzy lutym 1988 a listopadem 1994 roku. Dziś wiemy znacznie więcej. Upraszczając: autoprzeciwciało autoprzeciwciału nierówne.
Nie umiem odpowiedzieć na pytanie, czy obecność przeciwciał antylimfocytarnych lub przeciwko pojedynczej nici DNA, bez innych objawów choroby autoimmunologicznej, odgrywa jakąkolwiek patogenetyczną rolę w wywoływaniu nawykowych poronień, i - czy i jak należy takie kobiety leczyć. Jest to temat do osobnych badań.
Na temat przeciwciał antyfosfolipidowych (antykoagulant toczniowy i przeciwciała antykardiolipinowe) wiemy natomiast znacznie więcej. U podłoża nawykowych poronień związanych z obecnością tych autoprzeciwciał leży najpewniej rozlany proces zakrzepowy, dotyczący łożyska. W tym samym numerze "The New England Journal of Medicine" grupa Petera Harpela z Nowego Jorku, posługując się świetnym warsztatem badawczym, wykazała, iż przynajmniej po części zakrzepica ta jest wynikiem neutralizacji przez przeciwciała antyfosfolipidowe naturalnego łożyskowego antykoagulantu - anneksyny V. Stąd u kobiet z nawykowymi poronieniami i obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych należy w przypadku zajścia w ciążę rozważyć leczenie przeciwzakrzepowe, ale w żadnym wypadku immunosupresyjne. Optymalna strategia nie została jeszcze opracowana. Przeważa jednak pogląd, iż najskuteczniejsze jest stosowanie heparyny, a w drugim trymestrze ciąży być może przejściowo - pochodnych dikumarolu. Ze względu na teratogenne działanie doustnych antykoagulantów nie wolno ich stosować w pierwszym trymestrze ciąży. Nie ma pewności co do roli aspiryny. Identyczne zalecenia dotyczą także kobiet cierpiących na choroby autoimmunologiczne, na przykład toczeń rumieniowaty układowy, u których współwystępują przeciwciała antyfosfolipidowe, a wywiad wskazuje na nawykowe poronienia. U tych chorych mogą istnieć dodatkowe wskazania do leczenia immunosupresyjnego. Jest to już jednak osobne zagadnienie.
prof. dr hab. med. Jacek Musiał
z II Katedry Chorób Wewnętrznych Collegium Medicum UJ w Krakowie
| | | | | Tabaluga71 | 26.03.2008 09:49:14 |
Grupa: Administrator
Posty: 2686 #88120
Od: 2008-2-14
| Heparyna i Aspiryna
Z tego co wiem podaje się te leki po 2 i kolejnym poronieniu.Heparyna jest lekiem prtzeciwzakrzepowym.
Jeśli ktoś stosował takie leczenie proszę o komentarz. |
 | Strona: 1 / 1 strony: [1] |
| << Pierwsza | < Poprzednia | Następna > | Ostatnia >> |
| Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!! |
|
