Grupa: Administrator 
Posty: 2686 #77651
Od: 2008-2-14
| Mam kochającego męża i sama bardzo go kocham. Dotąd nasz związek był szczęśliwy i poza drobnymi nieporozumieniami nie działo się w nim nic złego. Tak było do dnia, w którym nowy kolega z pracy posłał w moim kierunku porozumiewawczy uśmiech. Przyłapałam się na tym, że nie mogę oderwać od niego wzroku. Mieliśmy do załatwienia jakąś służbową sprawę. Szybko uporaliśmy się z nią, ale już wtedy wiedzieliśmy, że coś się między nami dzieje. Zaczęliśmy się spotykać. Coraz więcej i coraz częściej o nim myślę. Czy zaczynam kochać drugiego?
Żonę kocham od dziesięciu lat, Hanię od roku. Z żadnej nie potrafię zrezygnować. Każdą kocham inaczej, choć nie umiem powiedzieć, którą mocniej. Kiedy jestem z żoną, wydaje mi się, ze to właśnie przy niej jest moje miejsce. Gdy przebywam z Hanią, nie wyobrażam sobie, że mogłaby nagle zniknąć z mojego życia. Staram się wtedy nie myśleć o żonie, domu, dzieciach... Coraz częściej jednak dręczy mnie pytanie: jak długo można żyć z rozdartym sercem?
Podzielność uczuć jest możliwa. Kochamy kogoś, jest nam z nim dobrze i nagle zakochujemy się w kimś innym. Choć w naszym sercu wystarcza miejsca dla dwóch, to w pewnym momencie zamiast radości pojawia się smutek i rozdrażnienie. Cierpimy i często nie wiemy, co mamy zrobić - zerwać z tym pierwszym, czy może z drugim, albo po prostu odejść od obydwu?
Różne miłości, różne potrzeby
Wiele kobiet i mężczyzn tkwi w trójkącie uczuć. Dzieje się tak wtedy, gdy ta druga miłość nie jest aż tak silna, by zerwać stały związek. Trudno jednak z niej zrezygnować, bo nowy obiekt zaspokaja inne potrzeby niż stały partner. Bywa, że mąż jak nikt inny dba o dom, ale życie towarzyskie może dla niego nie istnieć. Ten drugi myśli wyłącznie o rozrywkach i poznawaniu nowych ludzi. W domu jest więc jeden, a poza domem drugi. Inna sytuacja: żona jest typem kobiety-kumpla, energiczna, świetnie zorganizowana, najlepiej czuje się w dżinsach i adidasach, nowa partnerka zaś wzrusza mężczyznę kruchością, delikatnością, dziecięcą szczerością uczuć.
Oto kilka rad, które mogą pomóc, gdy czujesz, że kochasz i męża i tego drugiego, lub żonę i tę drugą:
Nie potępiaj się za rozdwojenie uczuć. Zdarza się to wielu osobom. Najbardziej cierpią ci, którzy nie wiedz, z kim chcą związać swój los.
Analizuj swoje uczucia, starając się odrzucić naciski ze strony obu mężczyzn, jeśli jesteś kobietą, i obu kobiet, gdy jesteś mężczyzną. Przede wszystkim musisz wiedzieć, kto jest dla ciebie ważniejszy. To ty spróbuj wybrać, nie czekaj, aż druga strona przejmie inicjatywę.
Jeśli mężczyźni nie wiedzą, że jest ich dwóch (kobiety, że dzielisz uczucia między nie), to warto się zastanowić, jak zareagują, gdy ta informacja do nich dotrze. Lepiej, by tę prawdę poznali od ciebie.
Przy podejmowaniu decyzji staraj się przede wszystkim myśleć o sobie, o swoich dzieciach i związku, który masz lub chcesz mieć, a dopiero w drugiej kolejności o tych, którzy twój związek oceniają i którzy radzą, jak postąpić. Rad można wysłuchać, ale decyzję trzeba podjąć samodzielnie.
Niewolnicy uczuć z przypadku
Czasem wpadamy w objęcia nowego partnera albo partnerki dość przypadkowo. Sprawia to nuda, chęć przeżycia czegoś fascynującego albo sprawdzenia siły swojej kobiecości czy męskości. Kiedy już zorientujemy się, ze to coś poważniejszego, nie zawsze potrafimy w porę wycofać się z nowego układu. Bywa, że euforyczne i pełne uniesień początki znajomości bardzo szybko przeradzają się w trwałą więź. Choć z podwójnego związku można czerpać wiele radości, to jednak z czasem odczuwamy zmęczenie, poczucie winy, wyrzuty sumienia, wreszcie lęk o przyszłość. Sytuacja bardzo się komplikuje, gdy stały partner nie chce żyć w trójkącie i domaga się jednoznacznego wyboru. Cierpią więc zarówno ci, którzy uwikłali się w skomplikowany układ, jak i ci, którzy tylko im towarzyszą. Cierpią też dzieci, gdy zaczynają się orientować, jak wyglądają relacje uczuciowe rodziców i jakie zamieszanie powstało w rodzinie. Czasem nienawidzą tej drugiej czy tego drugiego, czasem winią matkę lub ojca za tę trudną sytuację. Jedne swoimi sposobami próbują rozwiązać problem, inne przeżywają dramat w ukryciu.
A jeśli to twój partner przeżywa rozterki sercowe?
Daj jej (jemu) czas na zastanowienie. Nie oczekuj natychmiastowych decyzji. Decyzje podejmowane zbyt szybko zwykle nie są najlepsze.
Nie czuj się gorsza (gorszy) tylko dlatego, że w jego (jej) życiu pojawiła się druga kobieta (drugi mężczyzna).
Zaplanuj "urlop" dla waszego związku, a dla partnera czas na przemyślenia.
Nie wypytuj i nie zmuszaj do zwierzeń. Wymuszone zwierzenia nie pomagają przetrwać kryzysu.
Rozmawiaj na temat tego, co was łączy, a nie na temat tego, co dzieli. Przecież chcesz, by wybrał (wybrała) ciebie.
Okaż zrozumienie dla sercowych rozterek, ale otwarcie powiedz, że nie akceptujesz podwójnego związku.
Nie oczekuj natychmiastowych deklaracji, że "to się nigdy więcej nie powtórzy". Ani ty, ani on (ona ) nie wicie, co może was jeszcze w życiu spotkać.
Pomyśl, że ty też mogłabyś (mógłbyś) zakochać się w kimś innym. Łatwiej będzie ci zrozumieć rozterki partnera.
Nie szukaj w odwecie "pocieszenia" dla siebie. To nie pomoże rozwiązać waszych problemów, a jeszcze bardziej je skomplikuje.
(Krystyna Zielińska - psycholog)
|
