Grupa: Administrator 
Posty: 2935 #67073
Od: 2008-2-14
|
Czego się nie robi, aby ładnie wyglądać...
Można obecnie zauważyć gwałtowny wzrost zainteresowania ciałem. Ludzie chętniej interesują się modą i zdrowym stylem życia, ale także eksperymentują z własnym wyglądem: robią sobie tatuaże, zmieniają kolor włosów, rzeźbią mięśnie na siłowni.
Krępowane stópki Chinek były powodem wielu cierpień: ciało pod bandażami gniło, łamały się kości, odpadały palce.
Trudno powiedzieć, co jest tego źródłem. W świecie wszystko jest teraz zmienne; jedyną rzeczą, która wydaje się być trwała, jest ciało. Czyżby więc chodziło o to, aby i ono się zmieniało? A może jest odwrotnie, może zmiany w jego wyglądzie służyć mają szukaniu własnej tożsamości?
W dawnych kulturach ciało chętnie poddawano licznym modyfikacjom, na przykład dyscyplinowano je przy pomocy narzędzi ograniczających ruch i rozwój. Czasem chodziło o to, aby kogoś w ten sposób napiętnować, innym razem - by stworzyć dodatkowe źródło rozkoszy cielesnych. Często narzucane ciału ograniczenia stawały się modne i zaczynały tworzyć kanony wzorców estetycznych
.
Stopy, którym nie wolno rosnąć
Tak było z obyczajem obwiązywania stóp, który w X wieku rozpowszechnił się wśród tancerek na dworze cesarskim w Chinach. Na samym początku zwyczaj ten miał służyć wyłączeniu ich ze społeczności kobiet, był sygnałem: uwaga, masz do czynienia z tancerką.
Dziewiętnastowieczne modnisie musiały mieć talię osy.
Ich stopy przewiązywano przepaskami, dzięki którym stopy wyglądały, jakby były mniejsze. Spotkało się to z dużym uznaniem mężczyzn i w ciągu dwóch stuleci krępowanie stóp stało się powszechnie stosowanym procederem. Z upływem czasu doskonaliły się również techniki zmniejszania stóp.
Stopę obwiązywano bardzo ciasno paskiem materiału, który nie pozwalał na to, by rosła. Pomysłowi Chińczycy nie wydawali się być jednak zadowoleni z tej metody, gdyż z czasem zaczęli polewać stopy moczem, pełni wiary, że uryna kurczy kości. Matki zaczynały obwiązywać nóżki córkom, kiedy te były jeszcze małymi dziewczynkami. Dziewczynki rosły, ale ich stopy - nie.
Cudowny zapach brudu i zgnilizny
Robiono tak z kilku powodów. Przede wszystkim z próżności - dawni Chińczycy uważali, że małe jest piękne. Duże stopy utożsamiali z przynależnością do niższych warstw społecznych, istniała więc prosta zależność między wielkością stopy a uznaniem, jakim mogła się cieszyć kobieta.
Po drugie, małe stopy uważano za seksowne. Mężczyźni ponadto wymyślili sposób na to, aby stały się narzędziem zadawania rozkoszy. Podobno poziom rozkoszy zależał nie tylko od wielkości stopy (im mniejsza, tym lepiej), ale i od woni, jaką ona roztaczała. Mężczyźni preferowali zapach długo niemytych nóg i nie przeszkadzało im, że kobiety, którym krępowano stopy, traciły paznokcie, a nawet całe palce. Nie zważali też na to, że wokół ich ukochanych roznosił się zapach zgnilizny.
Chinki myły nogi tylko raz - przed ślubem. Uwalniały je wówczas z więzów i myły w miednicy. Do wody po myciu wrzucały dwa jajka, które następnie gotowały i dawały swoim mężczyznom do zjedzenia. Rytuał ten podobno niezwykle panów podniecał.
Uwięziona talia
Chiński zwyczaj krępowania stóp wydawać się nam może barbarzyński, ale przecież w kulturze Zachodu doszukać się można podobnych praktyk. Już w starożytnej Grecji młodzi mężczyźni i kobiety prześcigali się w ściskaniu talii do granic możliwości.
A któż z nas nie słyszał o gorsetach? Dyktowanych przez modę i przeklinanych przez kobiety, które nie mogły w nich złapać tchu. Uwięzione w gorsecie ciało zmieniało swoje proporcje - przy cienkiej talii uwypuklały się biodra i piersi. Skutkiem ubocznym "lepszej" sylwetki były poprzemieszczane organy wewnętrzne. Zrzucenie gorsetów stało się symbolem emancypacji płci pięknej. Ale emancypacja nie była jednak w stanie wykorzenić zwyczaju noszenia gorsetów, które, po wielu latach, znowu są modne! Te proponowane przez współczesnych projektantów są znacznie luźniejsze od gorsetów naszych prababek. Ale znaleźli się i tacy, którzy lansują prawdziwe narzędzia tortur. I znalazły się kobiety, które gotowe są poddać się torturom, za które, swoją drogą, słono muszą płacić.
Do triumfalnego powrotu gorsetów zapewne przyczyniła się plotka, jakoby ściskanie talii miało wzmacniać rozkosze zmysłowe. Otóż skrępowanie ciała powoduje jakoby odpływ krwi z tułowia i jej gromadzenie się w dolnej części ciała, co ma czynić kobiety bardziej podatnymi na bodźce zmysłowe.
Kobiety-żyrafy z wioski leżącej niedaleko granicy Birmy z Tajlandią. Im dłuższe mają szyje, tym bardziej są szanowane. Każdy nieuważny ruch głową grozi im złamaniem karku.
Mężczyźni w drewnianych pasach
Ściskanie ciała nie jest pomysłem z naszego kręgu kulturowego. Badacze zauważyli, że zwyczaj krępowania czy przekłuwania ciała pojawił się najpierw w społeczeństwach matriarchalnych. To panowie musieli w ten sposób zabiegać o uznanie pań. Sir James George Frazer, brytyjski antropolog społeczny, pisał w relacji z Nowej Gwinei: "Gdy papuaski chłopiec wkracza w wiek, w którym angielski chłopiec zaczyna myśleć o noszeniu stojących kołnierzyków (trzeba tu dodać, że niniejsza relacja pochodzi jeszcze z XIX wieku), zamiast wkładania szyi w sztywny, wąski materiał, wpycha swą talię w mocno zaciśnięty drewniany pas. [...] Im bardziej wąska jest jego talia, tym większym szacunkiem chłopiec może się cieszyć. Po założeniu drewnianego pasa nazywany jest Ibitoe i otrzymuje prawo do cieszenia się przywilejami wieku dorosłego".
Zwyczaj ten jeszcze do dziś praktykowany jest na Nowej Gwinei. Czyżby preferowani tam byli mężczyźni, którzy ze względu na węższą talię mniej jedzą i są łatwiejsi do utrzymania?
Żeby nie myśleć o seksie
Czasami ograniczenia fizyczne narzucane ciału wyraźnie służą wyłączeniu pewnych jego funkcji. Tak było w starożytnej Grecji i Rzymie, gdzie rozpowszechniony był zwyczaj kolczykowania genitaliów niewolników.
Gdy syn niewolnika wchodził w wiek dojrzewania, zakładano mu olbrzymi kolczyk z brązu na penisa, aby chłopak nie myślał o rozkoszach cielesnych. Kolczyk wbijany był w trzon penisa, zwykle tuż za żołędzią. Gdy chłopiec dojrzewał, w ogóle nie był w stanie odbywać stosunku.
Zakolczykowani niewolnicy byli milej widziani na dworach panów niż eunuchy, ponieważ, podobnie jak oni, nie trwonili swojej siły życiowej na seks, nie stanowili zagrożenia dla ich żon i córek, a przy tym, w przeciwieństwie do eunuchów, byli silni i mniej podatni na choroby.
Z podobnym zwyczajem mamy do czynienia we współczesnych Indiach. Praktykują go sadhu, święci asceci poddający swe ciała różnym próbom wytrzymałości. Robią to, aby wznieść się ku wyżynom ducha.
Stosują dwie formy maltretowania męskich genitaliów. Pierwsza z nich polega na wydłużaniu penisa za pomocą odważnika do takiej długości, by penis przestawał pełnić funkcje seksualne. Może się on wydłużyć nawet do pięćdziesięciu centymetrów.
Inna technika służy kurczeniu męskości. Dojrzewający sadhu związuje swego penisa w kilku miejscach kawałkami materiału. Więzy są luzowane tylko w razie konieczności oddania moczu.
Krępowanie prowadzi do wyzwolenia
Wiązanie i krępowanie ciała służyło (i nadal służy) różnym funkcjom społecznym, estetycznym i seksualnym. Nie można jednak zapominać o jeszcze jednej ważnej funkcji, duchowej.
W kulturach pierwotnych, bądź tam, gdzie dawne obyczaje nadal są praktykowane, wiązanie i ściskanie uczyło ludzi, że nie są tylko ciałami. Przypominało im o świecie ducha.
Paradoksalnie więc to, co w naszych oczach jest zniewalaniem ciała, służyć miało wyzwoleniu się z niego. Warto o tym pamiętać w czasach, kiedy ciało się kultywuje.
We współczesnej kulturze nietrudno znaleźć przykłady modyfikowania ciała. Weźmy na przykład body building - wyrabianie sobie muskulatury, aby można się było popisać dużymi bicepsami. Albo tatuaże, te służące ozdobie, jak i podkreśleniu pozycji w hierarchii więziennej. Zaznaczeniu przynależności do różnych subkulur służą fryzury; już na pierwszy rzut oka widać, kto jest punkiem, a kto skinheadem. Ciało jest manifestem: podziwiajcie mnie, bójcie się mnie, patrzcie, jaki jestem atrakcyjny!
_________________
Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie. |
