Samotność..............

Samotność jest jak deszcz. Z morza w przestworze wznosi się ku wieczorom nad równin bezdroże, płynie ku niebu i o każdej porze niebo ją w sobie odwiecznie posiada, dopiero później stąd na miasta spada. Pada w godzinach dwuznacznych nad ranem, gdy wchodzi w świt ulica za ulicą, gdy ciała, co nic nie znalazły w sobie, stronią odległe i rozczarowane; i kiedy ludzie, co się nienawidzą, muszą ze sobą spać we wspólnym łożu: wtedy samotność płynie z rzekami ku morzu. Przekład: Mieczysław Jastrun

  PRZEJDŹ NA FORUM