| Każdy cz³owiek od paczatku do konca zycia jest uczony by czuĉ sie wciaz szczesliwym. Dazmy do szczescia nie czujmy siê le, bo to moze grozic roznymi chorobami, ktore moga nam przeszkodzic w zyciu. Taki jest glowny program, jednak ludzie by nie myslec o wszystkich rzeczach wydanjduja sobie rozne zajecia, ktorymi wypelniaja sowje zycie. Ogladaja seriale zamiast spokojnie pomyslec o tym co chca naprawde osiagnac. Uciekaja od myslenia tego kim sı. Nie zastanawiaja sie nad uczuciami wiec nic dziwnego ze pojawiaja sie choroby. Wobec tego boja sie kontroli. Boja sie kontroli wlasnych uczuc i braku zaufania. Nie maja zaufania do wlasnych doznac ktore widza, wiec zaczyna sie strach doswiadczenia. Z biegiem lat te emocje sa bardzo trzymane, bo wciaz mysli sie ze ktos nas skontroluje. Jednak nikt nie ma wladzy poza nami nad naszym doswiadczeniem. Nie musimy sie bac tego ze ktos przejmie nasze uczucia itp. Owszem, ludzie moga zobaczyc jak sie czujesz itp i to poczuc ale to nie znaczy, ze ktos bedzie Toba od rtazu rzadzil. Decyzje podejmujesz samodizelnie. Wtedy tez powoli znika uczucie dazenie do ustawicznego szczescia. Gdy zaczynasz powoli powoli ufac sobie i swoim uczuciom. Zaczynaja sie odblokowywac. Trawisz je powoli. Przez tyle lat sie chowaly wiec nic dziwnego, ze wszystko wychodzi na nowo. Strach przed bólem dosiwadczenia... Nie ma nic zlego w odczuwaniu smutku. To nie jest zle uczucie, tak samo jak zlosc. |