| Automatyczna sekretarka |
| Urządzenie dodatkowe w aparacie telefonicznym lub telefaksie, przekazujące dzwoniącemu zapowiedź słowną oraz pozwalające mu nagrać wiadomość. Poszczególne urządzenia różnią się czasem nagrywania, liczbą komunikatów, nagrywaniem do pamięci (na chipa) lub taśmę. Podobno już w roku 1878, niebawem po wynalezieniu fonografu, Thomas Edison spisał listę 10 głównych zastosowań swojego wynalazku, a na ostatnim miejscu znalazło się stwierdzenie, iż po połączeniu z telefonem urządzenie to pozwoli przekazywać zapisany dźwięk. Prawzorem automatycznej sekretarki był telegrafon z 1903 roku wyprodukowany przez American Telegraphone Co. wynaleziony przez Valdemara Poulsena. Maszyna mogła jedynie nadawać lub przyjmować wiadomość - nie jednocześnie. W patencie Poulsen zaproponował nawet tekst nagranego komunikatu: "Nie ma mnie w domu, wrócę dopiero o piętnastej. Proszę wtedy zadzwonić raz jeszcze". Niestety komunikat nie pozwalał nagrać wiadomości, z kolei wiadomość blokowała nagranie. Telegrafon pojawił się w użyciu w Wielkiej Brytanii w 1904 roku. W czerwcu 1911 roku trzech naukowców przedstawiło francuskiej Akademii Nauk plany urządzenia nagrywającego wiadomość telefoniczną, nawet jeżeli odbiorca nie podniesie słuchawki. W 1914 roku ponownie daje znać o sobie Edison: zapowiada Telescribe, proste urządzenie do zapisywania treści rozmów telefonicznych na cylindrach z wosku. Pierwsze urządzenie zarówno do nadawania jak i do odbioru pojawiło się w Szwajcarii dopiero w 1943 roku, wyprodukowane przez firmę Buhrle &Co. z Oerlikon (zaprojektowane i wyprodukowane jako ipsofon). Podobnie jak telegrafon wykorzystywało szpule ze stalowym drutem i ważyło 150 kilogramów. Było wysokie na 96 cm a szerokie na 71 centymetrów. Jedną z bardziej zaawansowanych funkcji była możliwość odsłuchania wiadomości przez właściciela spoza domu lub biura. W tym celu trzeba było udowodnić swoją tożsamość rozpoznając ustaloną wcześniej parę spośród dziesięciu sygnałów podanych przez maszynę. Pierwsza beztaśmowa automatyczna sekretarka to ADAM (All-Digital Answering Machine) gromadząca wiadomości na krzemowej kości. Wyprodukowano ją w 1990 roku przez PhoneMate w USA. Na podstawie: "Co, gdzie, kiedy po raz pierwszy" - Leksykon Shella |